Άρχισε σήμερα το πρωί στην Κωνσταντινούπολη το Διεθνές Συνέδριο που διοργανώνουν από κοινού το Ευρωπαϊκό Φόρουμ Ατόμων με Αναπηρία (EDF http://www.edf-feph.org/ ), η People 2 People Programme (http://ec.europa.eu/enlargement/taiex/pdf/p2p/p2p-leaflet_en.pdf)
και η UNICEF, με θέμα τα ανθρώπινα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία
στα Βαλκάνια και την Τουρκία. . Στην ελληνική αντιπροσωπεία μετέχουν, με
επικεφαλής τον πρόεδρο της ΕΣΑμεΑ και του EDF Ιωάννη Βαρδακαστάνη, ο
γενικός γραμματέας της ΕΣΑμεΑ Χρήστος Νάστας, ο α’ αντιπρόεδρος της
ΕΣΑμεΑ Θωμάς Κλεισιώτης, η υπεύθυνη Διεθνών Σχέσεων της ΕΣΑμεΑ Φωτεινή
Ζαφειροπούλου και η κ. Μαρίλυ Χριστοφή, μηχανικός με εξειδίκευση στην
προσβασιμότητα.
Την έναρξη του Συνεδρίου κήρυξε ο κ. Βαρδακαστάνης, ο οποίος τόνισε τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν τα αναπηρικά κινήματα των κρατών της περιοχής, μπροστά στην Σύμβαση του ΟΗΕ. Μίλησε για το νέο ευρωπαϊκό αναπηρικό κίνημα, τον ρόλο των ατόμων με αναπηρία σε αυτό, αλλά και την «υπνηλία» της κοινωνικής ατζέντας της Ευρώπης, που έχει μετατραπεί σε κοινωνικό εφιάλτη. Ακολουθεί απόσπασμα της εναρκτήριας ομιλίας του:
«Το 2006, η χρονιά που υπογράφτηκε η Σύμβαση των ΗΕ για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρία, ήταν μια χρονιά αυτοπεποίθησης, μια χρονιά ευτυχίας για το αναπηρικό κίνημα. Μετά τον ενθουσιασμό της αρχικής περιόδου, αρχής γενομένης από το 2007, σε πολλές περιοχές του κόσμου (της Ευρώπης συμπεριλαμβανομένης) τα άτομα με αναπηρία είναι σε ακόμη χειρότερη μοίρα. Υπάρχει πλέον οπισθοδρόμηση στο θέμα των δικαιωμάτων και είναι πολύ λίγα τα παραδείγματα όπου έχει σημειωθεί πρόοδος.
Για ένα διάστημα, κατά το παρελθόν, ορισμένοι από τους συναδέλφους μας από το ευρωπαϊκό αναπηρικό κίνημα πίστευαν ότι ήμασταν πιο κοντά στην επίτευξη των στόχων του κινήματος, ώστε οι αρχές, όπως η ενότητα ή η ισχυρή φωνή δεν χρειάζονταν πια. Οι οργανωμένες οργανώσεις των ατόμων με αναπηρία θεωρήθηκαν εμπόδια για τους πολιτικούς, τα ερευνητικά κέντρα, τους ειδικούς, οι οποίοι μίλησαν και εξακολουθούν να μιλούν για τα ανθρώπινα δικαιώματα για λογαριασμό μας. Μερικές φορές τόλμησαν να πουν ότι εμείς του αναπηρικού κινήματος δεν μπορούμε να κατανοήσουμε πλήρως τη Σύμβαση!
Υπάρχει ένα δίδαγμα που πρέπει να αντλήσουμε από αυτή τη σκοτεινή περίοδο που διασχίζουμε. Τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία δεν έχουν ενοποιηθεί πλήρως. Απαιτούν μόνιμη υποστήριξη και παρακολούθηση από το αναπηρικό κίνημα . Και σήμερα, περισσότερο από ποτέ, το κίνημα πρέπει να είναι ενωμένο και σταθερό στην πρώτη γραμμή της υπεράσπισης των δικαιωμάτων μας .
Η κρίση έχει δείξει σε όλους μας ότι το πολιτικό σύστημα δεν ήταν σε θέση να εγγυηθεί την προοδευτική ενοποίηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των ατόμων με αναπηρία . Πρέπει να αντιδράσουμε. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο χρειαζόμαστε μια νέα δύναμη του αναπηρικού κινήματος, μια νέα αυτοπεποίθηση, ένα νέο κοινωνικό ριζοσπαστισμό όπως το ευρωπαϊκό αναπηρικό κίνημα.
Πρέπει να πάμε πίσω στην προσωπική εμπειρία της αναπηρίας, στην ουσία ότι ακόμη και με τα καλύτερα αναλυτικά μοντέλα και την έρευνα, η εμπειρία της αναπηρίας δεν μπορεί να αντικατασταθεί από ομιλίες και την προπαγάνδα των «ντροπαλών».
Θα πρέπει να θέσουμε σε εφαρμογή στρατηγικές σε τοπικό , περιφερειακό, εθνικό , ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο για να συμμετάσχουμε στις συζητήσεις και τις στρατηγικές της εφαρμογής της Σύμβασης. Το άρθρο 33 δεν είναι μια δήλωση , είναι ένα modus operandi για την εφαρμογή της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών.
Όλα τα επίπεδα είναι σημαντικά! Δεν αξίζει να είμαστε διεκδικητικοί σε διεθνές επίπεδο , αν χάσουμε τη μάχη σε τοπικό επίπεδο, και το αντίθετο.
Επιτρέψτε μου να μιλήσω τώρα για αυτούς τις συναδέλφους μας με αναπηρία που ζουν σε ιδρύματα. Είναι υποχρέωσή μας να πολεμήσουμε «μαζί» με αυτούς. Δεν είναι εποχή για να χαλαρώσουμε τα αιτήματά μας. Δεν είναι καιρός για συμβιβασμούς με τις δημόσιες αρχές.
Το κίνημα πρέπει να εκσυγχρονιστεί, να υπολογίσει στον ακτιβισμό του. Είναι η υποχρέωση των ηγετών του αναπηρικού κινήματος να υποθέσουμε ότι το νέο μοντέλο της αναπηρίας δεν είναι κατανοητό από όλους με τον ίδιο τρόπο. Δεν γίνεται πάντα κατανοητό από τους εαυτούς μας. Αλλά το μέλλον, αγαπητοί συνάδελφοι, είναι να κατανοήσουμε το νέο πρότυπο, αλλιώς καλύτερα να αφήσουμε την ηγεσία σε άλλους.
Εμείς οι ίδιοι πρέπει να προβληματιστούμε σχετικά με τα όριά μας, σχετικά με τα λάθη μας και τις δικές μας μεθόδους.
Πρέπει να αμφισβητήσουμε τον εαυτό μας για να αμφισβητήσουμε τους άλλους.
Επειδή αυτό είναι μια εποχή γεμάτη προκλήσεις, πρέπει να γίνει εποχή μιας νέας αυτοπεποίθησης. Κανένας συμβιβασμός μπορεί να γίνει δεκτός σε καμία περίπτωση.
Η αποφασιστικότητα απαιτεί να εγκαταλείψουμε την άνετη συνενοχή με τους πολιτικούς ή άλλους ενδιαφερόμενους φορείς.
Πρέπει να οικοδομήσουμε τη δημοκρατία και πρέπει να αναρωτηθούμε για τη συμμετοχή, αλλά η συμμετοχή σημαίνει να είσαι ενεργός από την καθημερινή εμπειρία μας στο κίνημα, για την ενίσχυση της κατανόησης.
Το Ευρωπαϊκό Φόρουμ ΑμεΑ πρέπει να είναι ο πρωτοπόρος σε αυτή τη νέα εποχή της αυτοπεποίθησης.
Η Ευρώπη πρέπει να ξυπνήσει από υπνηλία της κοινωνική της ατζέντα, η οποία έχει γίνει ένας κοινωνικός εφιάλτης, μια κοινωνική ησυχία, όπου τα οικονομικά συμφέροντα υπερισχύουν.
Τα Δυτικά Βαλκάνια πρέπει να επανέλθει στην ημερήσια διάταξη.
Σήμερα θα συνεχίσουμε και πάλι με την ίδια ατζέντα, στο σημείο που σταματήσαμε πριν από λίγο καιρό. Πρέπει να ενισχύσουμε τις προσπάθειες για την ευρωπαϊκή και παγκόσμια ατζέντα στα Δυτικά Βαλκάνια και την Τουρκία.
Τα άτομα με αναπηρία πρέπει να αμφισβητήσουν τη διαδικασία της διεύρυνσης. Θα πρέπει να είναι ένα μέσο για την εφαρμογή της Σύμβασης.
Η Ευρώπη δεν μπορεί να αποτελέσει εμπόδιο για την εφαρμογή της UN CRPD στα Δυτικά Βαλκάνια και, συνεπώς, μέσα όπως το IPA και τη διαπραγμάτευση του κεκτημένου δεν μπορεί να αφήσει έξω από τα άτομα με αναπηρία
Εμείς πιστεύουμε στην Ευρώπη, αλλά σε μια κοινωνική Ευρώπη και πρέπει να αναπτύξουμε ένα πρόγραμμα σε αυτόν τον τομέα.
Αυτές τις μέρες είναι μια διαδικασία μάθησης για όλους μας, δεν είναι μόνο ό, τι οι ομιλητές θα μας πουν για το τι μπορούμε να κάνουμε στη χώρα μας για όλα τα άτομα με αναπηρία. Η παθητικότητα δεν έχει τη θέση αυτές τις μέρες στο αναπηρικό κίνημα.
Ο ακτιβισμός, η υπεράσπιση, η αποφασιστικότητα, η χειραφέτηση, η ενότητα, η δύναμη, ο προβληματισμός, ο εκσυγχρονισμός, η διαφάνεια, τα δημοκρατικά κινήματα: αυτά θα πρέπει να είναι οι αρχές μας
Ας ξεκινήσουμε σήμερα με αποφασιστικότητα, ας δώσουμε τη δυνατότητα να ξεκινήσει σήμερα η αμφισβήτηση των σημερινών δομών, ας αφήσουμε να προταθούν νέοι τρόποι, ας δώσουμε τη δυνατότητα να αποκτήσουν μέλλον τα παιδιά μας με αναπηρία, ας τους δώσουμε φωνή στο κίνημά μας, στα παιδιά, στις γυναίκες, σε όλες τις εθνικότητες.
Ας ξεκινήσουμε σήμερα»!
Την έναρξη του Συνεδρίου κήρυξε ο κ. Βαρδακαστάνης, ο οποίος τόνισε τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν τα αναπηρικά κινήματα των κρατών της περιοχής, μπροστά στην Σύμβαση του ΟΗΕ. Μίλησε για το νέο ευρωπαϊκό αναπηρικό κίνημα, τον ρόλο των ατόμων με αναπηρία σε αυτό, αλλά και την «υπνηλία» της κοινωνικής ατζέντας της Ευρώπης, που έχει μετατραπεί σε κοινωνικό εφιάλτη. Ακολουθεί απόσπασμα της εναρκτήριας ομιλίας του:
«Το 2006, η χρονιά που υπογράφτηκε η Σύμβαση των ΗΕ για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρία, ήταν μια χρονιά αυτοπεποίθησης, μια χρονιά ευτυχίας για το αναπηρικό κίνημα. Μετά τον ενθουσιασμό της αρχικής περιόδου, αρχής γενομένης από το 2007, σε πολλές περιοχές του κόσμου (της Ευρώπης συμπεριλαμβανομένης) τα άτομα με αναπηρία είναι σε ακόμη χειρότερη μοίρα. Υπάρχει πλέον οπισθοδρόμηση στο θέμα των δικαιωμάτων και είναι πολύ λίγα τα παραδείγματα όπου έχει σημειωθεί πρόοδος.
Για ένα διάστημα, κατά το παρελθόν, ορισμένοι από τους συναδέλφους μας από το ευρωπαϊκό αναπηρικό κίνημα πίστευαν ότι ήμασταν πιο κοντά στην επίτευξη των στόχων του κινήματος, ώστε οι αρχές, όπως η ενότητα ή η ισχυρή φωνή δεν χρειάζονταν πια. Οι οργανωμένες οργανώσεις των ατόμων με αναπηρία θεωρήθηκαν εμπόδια για τους πολιτικούς, τα ερευνητικά κέντρα, τους ειδικούς, οι οποίοι μίλησαν και εξακολουθούν να μιλούν για τα ανθρώπινα δικαιώματα για λογαριασμό μας. Μερικές φορές τόλμησαν να πουν ότι εμείς του αναπηρικού κινήματος δεν μπορούμε να κατανοήσουμε πλήρως τη Σύμβαση!
Υπάρχει ένα δίδαγμα που πρέπει να αντλήσουμε από αυτή τη σκοτεινή περίοδο που διασχίζουμε. Τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία δεν έχουν ενοποιηθεί πλήρως. Απαιτούν μόνιμη υποστήριξη και παρακολούθηση από το αναπηρικό κίνημα . Και σήμερα, περισσότερο από ποτέ, το κίνημα πρέπει να είναι ενωμένο και σταθερό στην πρώτη γραμμή της υπεράσπισης των δικαιωμάτων μας .
Η κρίση έχει δείξει σε όλους μας ότι το πολιτικό σύστημα δεν ήταν σε θέση να εγγυηθεί την προοδευτική ενοποίηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των ατόμων με αναπηρία . Πρέπει να αντιδράσουμε. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο χρειαζόμαστε μια νέα δύναμη του αναπηρικού κινήματος, μια νέα αυτοπεποίθηση, ένα νέο κοινωνικό ριζοσπαστισμό όπως το ευρωπαϊκό αναπηρικό κίνημα.
Πρέπει να πάμε πίσω στην προσωπική εμπειρία της αναπηρίας, στην ουσία ότι ακόμη και με τα καλύτερα αναλυτικά μοντέλα και την έρευνα, η εμπειρία της αναπηρίας δεν μπορεί να αντικατασταθεί από ομιλίες και την προπαγάνδα των «ντροπαλών».
Θα πρέπει να θέσουμε σε εφαρμογή στρατηγικές σε τοπικό , περιφερειακό, εθνικό , ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο για να συμμετάσχουμε στις συζητήσεις και τις στρατηγικές της εφαρμογής της Σύμβασης. Το άρθρο 33 δεν είναι μια δήλωση , είναι ένα modus operandi για την εφαρμογή της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών.
Όλα τα επίπεδα είναι σημαντικά! Δεν αξίζει να είμαστε διεκδικητικοί σε διεθνές επίπεδο , αν χάσουμε τη μάχη σε τοπικό επίπεδο, και το αντίθετο.
Επιτρέψτε μου να μιλήσω τώρα για αυτούς τις συναδέλφους μας με αναπηρία που ζουν σε ιδρύματα. Είναι υποχρέωσή μας να πολεμήσουμε «μαζί» με αυτούς. Δεν είναι εποχή για να χαλαρώσουμε τα αιτήματά μας. Δεν είναι καιρός για συμβιβασμούς με τις δημόσιες αρχές.
Το κίνημα πρέπει να εκσυγχρονιστεί, να υπολογίσει στον ακτιβισμό του. Είναι η υποχρέωση των ηγετών του αναπηρικού κινήματος να υποθέσουμε ότι το νέο μοντέλο της αναπηρίας δεν είναι κατανοητό από όλους με τον ίδιο τρόπο. Δεν γίνεται πάντα κατανοητό από τους εαυτούς μας. Αλλά το μέλλον, αγαπητοί συνάδελφοι, είναι να κατανοήσουμε το νέο πρότυπο, αλλιώς καλύτερα να αφήσουμε την ηγεσία σε άλλους.
Εμείς οι ίδιοι πρέπει να προβληματιστούμε σχετικά με τα όριά μας, σχετικά με τα λάθη μας και τις δικές μας μεθόδους.
Πρέπει να αμφισβητήσουμε τον εαυτό μας για να αμφισβητήσουμε τους άλλους.
Επειδή αυτό είναι μια εποχή γεμάτη προκλήσεις, πρέπει να γίνει εποχή μιας νέας αυτοπεποίθησης. Κανένας συμβιβασμός μπορεί να γίνει δεκτός σε καμία περίπτωση.
Η αποφασιστικότητα απαιτεί να εγκαταλείψουμε την άνετη συνενοχή με τους πολιτικούς ή άλλους ενδιαφερόμενους φορείς.
Πρέπει να οικοδομήσουμε τη δημοκρατία και πρέπει να αναρωτηθούμε για τη συμμετοχή, αλλά η συμμετοχή σημαίνει να είσαι ενεργός από την καθημερινή εμπειρία μας στο κίνημα, για την ενίσχυση της κατανόησης.
Το Ευρωπαϊκό Φόρουμ ΑμεΑ πρέπει να είναι ο πρωτοπόρος σε αυτή τη νέα εποχή της αυτοπεποίθησης.
Η Ευρώπη πρέπει να ξυπνήσει από υπνηλία της κοινωνική της ατζέντα, η οποία έχει γίνει ένας κοινωνικός εφιάλτης, μια κοινωνική ησυχία, όπου τα οικονομικά συμφέροντα υπερισχύουν.
Τα Δυτικά Βαλκάνια πρέπει να επανέλθει στην ημερήσια διάταξη.
Σήμερα θα συνεχίσουμε και πάλι με την ίδια ατζέντα, στο σημείο που σταματήσαμε πριν από λίγο καιρό. Πρέπει να ενισχύσουμε τις προσπάθειες για την ευρωπαϊκή και παγκόσμια ατζέντα στα Δυτικά Βαλκάνια και την Τουρκία.
Τα άτομα με αναπηρία πρέπει να αμφισβητήσουν τη διαδικασία της διεύρυνσης. Θα πρέπει να είναι ένα μέσο για την εφαρμογή της Σύμβασης.
Η Ευρώπη δεν μπορεί να αποτελέσει εμπόδιο για την εφαρμογή της UN CRPD στα Δυτικά Βαλκάνια και, συνεπώς, μέσα όπως το IPA και τη διαπραγμάτευση του κεκτημένου δεν μπορεί να αφήσει έξω από τα άτομα με αναπηρία
Εμείς πιστεύουμε στην Ευρώπη, αλλά σε μια κοινωνική Ευρώπη και πρέπει να αναπτύξουμε ένα πρόγραμμα σε αυτόν τον τομέα.
Αυτές τις μέρες είναι μια διαδικασία μάθησης για όλους μας, δεν είναι μόνο ό, τι οι ομιλητές θα μας πουν για το τι μπορούμε να κάνουμε στη χώρα μας για όλα τα άτομα με αναπηρία. Η παθητικότητα δεν έχει τη θέση αυτές τις μέρες στο αναπηρικό κίνημα.
Ο ακτιβισμός, η υπεράσπιση, η αποφασιστικότητα, η χειραφέτηση, η ενότητα, η δύναμη, ο προβληματισμός, ο εκσυγχρονισμός, η διαφάνεια, τα δημοκρατικά κινήματα: αυτά θα πρέπει να είναι οι αρχές μας
Ας ξεκινήσουμε σήμερα με αποφασιστικότητα, ας δώσουμε τη δυνατότητα να ξεκινήσει σήμερα η αμφισβήτηση των σημερινών δομών, ας αφήσουμε να προταθούν νέοι τρόποι, ας δώσουμε τη δυνατότητα να αποκτήσουν μέλλον τα παιδιά μας με αναπηρία, ας τους δώσουμε φωνή στο κίνημά μας, στα παιδιά, στις γυναίκες, σε όλες τις εθνικότητες.
Ας ξεκινήσουμε σήμερα»!
The representative organisation of persons with disabilities in Europe
www.edf-feph.org
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου